De vrouw als akker

Uw vrouwen zijn een akker voor u
zo komt dan tot uw akker
zoals gij maar wilt
maar doet iets daaraan
voor u voorafgaan.
En vreest God en weet
dat gij Hem ontmoeten zult
en geeft goede tijding aan de gelovigen.

Soera 2:223

In dit vers wordt de getrouwde vrouw vergeleken met een ‘akker’ voor de man, die naar believen mag worden ‘benaderd’. Een suggestieve beeldspraak, inderdaad. De toevoeging dat er ‘iets aan vooraf moet gaan’ wordt door de klassieke uitleggers overigens niet als een oproep tot voorspel begrepen, maar in de zin dat de geslachtsgemeenschap best word ingeleid met een kort gebed (bijv. ‘In de naam van Allah, de barmharige Erbarmer’, of kortweg: ‘bismillāh = suggestie in de Tafsir-al-Jalalayn). Moderne moslims schamen zich soms voor dit vers. Moslim-bashers citeren ‘m graag en van de weeromstuit proberen sommigen ‘m dan maar zo te interpreteren dat het iets positiefs zegt (via het beproefde procédé van ‘inleg-kunde’). Dat hoeft allemaal niet, want het is naast de kwestie. Dit is namelijk een doodgewone opvatting in de 7de eeuw (en zelfs ‘keurig’ in die context). De idee dat een vrouw geschapen is om kinderen te baren en dat zij haar man moet gehoorzamen, was/is wereldwijd verbreid. Ook in onze contreien tot ca. 50/100 jaar geleden. ‘t Zou dus echt raar zijn dat in de patriarchale samenleving van de 7de eeuw er een spreuk in een boek zou staan, waar iets anders zou worden beweerd. Idem voor de bijbel, trouwens.

Je hoeft de tekst dus niet te schrappen en ook niet ‘te redden’. Laat ‘m gewoon staan en plaats ‘m in de context. Zo leer je lézen (dat is ontcijferen, nadenken en interpreteren in z’n context) en ontwikkelt iedereen iets van een historisch besef (broodnodig voor een plurale samenleving). En als je dat dan heb gedaan:

Beslis zelf of je zo’n tekst gezag wilt toekennen voor jouw persoonlijk leven met je vrouw/man. Dat is geen oproep tot ongehoorzaamheid maar tot elementair (mede-)mens zijn.